Opvoeden

Om kinderen op te voeden is het essentieel dat je een gezonde dosis Zelfliefde hebt en hierdoor in je kracht staat. Je kind kan de dingen dan op zijn of haar manier doen, zonder dat jij erkenning zoekt of je afgewezen voelt.

Want we kunnen als ouders wel wensen dat onze kinderen van zichzelf houden en hun talenten laten zien, maar dan moet je als ouder wel het goede voorbeeld geven. Je kind is namelijk loyaal aan jou als ouder en past zich onbewust aan. Als jij als ouder niet durft te stralen, zal je kind dit ook niet snel doen. Het wil niet boven jou als ouder uitstijgen, maar gaat naar jouw waarden & normen leven.
Net zoals jij deed als kind in contact met je ouders.

Daarom is het volgens mij het grootste cadeau aan je kind, als je jezelf blijft ontwikkelen. Dat je bij jezelf naar binnen gaat en onderzoekt, wat je kind in jou raakt. Je kind is namelijk een prachtige spiegel voor jou. Zonder dat het zich hiervan bewust is, legt het vaak met zijn of haar gedrag of de dingen die het zegt, precies de vinger op de zere plek. Het raakt jou in de kindpijn die nog geheeld mag worden.

Als je kind boos, rebels, te makkelijk, gekwetst, faalangstig is, ga dan vooral kijken hoe het met deze emoties of gedragingen bij jezelf is gesteld. Als jij je gaat verbinden met het kind in jou die ging pleasen, zich niet gezien voelde, niet gehoord werd, het zelfvertrouwen verloor en hier diep van binnen woede over voelt, dan kan je eigen kind het loslaten; het hoeft het niet meer voor je uit te werken.

Want op het moment dat jij aandacht geeft aan dit helingproces in jou en de liefde voor jezelf weer laat stromen, kun je ook onvoorwaardelijk van je kind houden.

Vanuit Zelfliefde ben je namelijk onafhankelijk van de waardering of goedkeuring van je kind.
En natuurlijk hoef je het niet overal over eens te zijn, maar je kunt vanuit een wederzijds vertrouwen het gesprek hierover hebben. Als je kind zich veilig en omhult voelt, kan het vanuit zijn of haar eigen autonomie in vrijheid keuzes maken.

Je kinderen zijn je kinderen niet,    
Zij zijn de zonen en dochters van 's levens hunkering naar zichzelf.    
Zij komen door je, maar zijn niet van je, en hoewel ze bij je zijn, behoren ze je niet toe.    

Uit 'de Profeet' van Khalil Gibran